‘Μια στρατηγική της Ε.Ε. για την νεολαία – Επένδυση και ενδυνάμωση’

Yπερψηφίστηκε χθες ομόφωνα (παρόντες: 31, υπέρ: 31, κατά: 0, αποχές: 0) από την Επιτροπή Πολιτισμού και Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η έκθεση με τίτλο «Μια στρατηγική της Ε.Ε. για την νεολαία – Επένδυση και ενδυνάμωση» εισηγητής της οποίας είναι ο Ευρωβουλευτής της Ν.Δ. κ. Γ. Παπανικολάου. Η συγκεκριμένη έκθεση αναφέρεται στην χάραξη μιας νέας ισχυρής ευρωπαϊκής στρατηγικής με ορίζοντα δεκαετίας και με στόχο να ανταποκριθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτυχώς στις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας.

Στην εν λόγω έκθεση προβάλλονται τομείς δράσεις κομβικής σημασίας όπως η άμεση καταπολέμηση της ανεργίας μέσω της προώθησης του τριγώνου της γνώσης (εκπαίδευση, έρευνα, καινοτομία), η εκπαίδευση και η κατάρτιση, η απασχόληση και το επιχειρηματικό πνεύμα, η υγεία, η ευζωία και το περιβάλλον, η συμμετοχή, η δημιουργικότητα και ο πολιτισμός, οι εθελοντικές δραστηριότητες, η κοινωνική ένταξη και η νεολαία στην σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.

Ιδιαίτερη βαρύτητα αποδίδεται στην ανάπτυξη μιας αποφασιστικής και συντονισμένης πολιτικής με την επίδειξη ισχυρής πολιτικής βούλησης από τα κράτη μέλη για τους νέους ιδιαίτερα σε καιρούς οικονομικής κρίσης, όπου η νεολαία, η πλέον ευαίσθητη και κρίσιμη κοινωνική ομάδα, βρίσκεται εκτεθειμένη στηνανεργία και την ανασφάλεια. Δεδομένου ότι τα κράτη μέλη διατηρούν και μετά την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας το δικαίωμα της πρωτοβουλίας σε θέματα νεολαίας (αρχή της επικουρικότητας), ο κ. Παπανικολάου τόνισε ότι η νέα έκθεση φιλοδοξεί να ξεπεράσει τις αδυναμίες των μέχρι σήμερα ευρωπαϊκών πολιτικών και να προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω αναζητώντας όχι μόνο θεωρητικά εργαλεία αλλά κυρίως την αξιοποίηση, την αφομοίωση και την μετεξέλιξη πολιτικών, που θα έχουν ουσιαστικό χειροπιαστό αποτέλεσμα προς όφελος των νέων.

Ο Έλληνας Ευρωβουλευτής υπογράμμισε, επίσης, την μέχρι σήμερα έλλειψη εθνικών δεικτών που συμβάλλουν στην παρακολούθηση και αξιολόγηση των πολιτικών και των αποτελεσμάτων των ευρωπαϊκών προγραμμάτων για τους νέους (εκπαιδευτικά προγράμματα, προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών και νεανικής επιχειρηματικότητας) και σημείωσε ότι τα κράτη μέλη έχουν επιδείξει απροθυμία να διαδώσουν πληροφορίες μέσω δημοσίευσης εθνικών εκθέσεων προόδου.

Ο εισηγητής τόνισε εξάλλου την σημασία αναβάθμισης του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη διαμόρφωση, ενσωμάτωση, υλοποίηση, παρακολούθηση και αξιολόγηση της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τους Νέους, αφού αποτελεί το μοναδικό θεσμικό όργανο της ΕΕ που εκλέγεται άμεσα από τους Ευρωπαίους πολίτες και λογοδοτεί σε αυτούς.

Ο κ. Παπανικολάου, αμέσως μετά την λήξη της ψηφοφορίας δήλωσε: «Στην πλέον κρίσιμη χρονική στιγμή, σε ένα περιβάλλον έντονης αβεβαιότητας και ανασφάλειας λόγω της οικονομικής κρίσης, διάχυτος είναι ο φόβος ότι η επόμενη γενιά κινδυνεύει να ζήσει με δυσμενέστερους όρους από την προηγούμενη. Με την έκθεση αυτή επιδιώκουμε να απαντήσουμε άμεσα και συγκεκριμένα, να προχωρήσουμε σε ενσωμάτωση και αφομοίωση καινοτόμων πολιτικών και ιδεών. Να ξεφύγουμε από μια γενική συζήτηση για τους νέους και να δώσουμε άμεσες και καίριες απαντήσεις στα σημερινά προβλήματά τους. Να τους δώσουμε δύναμη όχι μέσα από πατερναλιστικές προσεγγίσεις, αλλά μέσα από ευκαιρίες και νέους δρόμους που επιτρέπουν στους ίδιους να ξεδιπλώσουν και να αναπτύξουν την προσωπική τους πρωτοβουλία και δυναμική. Η ομόφωνη στήριξη όλων των πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι προϊόν έντονης συνεργασίας και διαβούλευσης. Αυτή η ομοφωνία και η συναίνεση είναι καλύτερη απόδειξη της αξίας και της σπουδαιότητας που αποδίδεται στις ευρωπαϊκές πολιτικές για την νέα γενιά της Ευρώπης. Μας επιτρέπει να προχωρήσουμε αισιόδοξα έχοντας ως κοινό σημείο αναφοράς την πίστη μας και την εμπιστοσύνη στις δυνατότητες των νέων ανθρώπων. Η έκθεση αποτελεί ένα περαιτέρω σημαντικό βήμα στο πλαίσιο μιας συνεχούς προσπάθειας. Προσπάθεια που αποτελεί υποχρέωση μας. Μια υποχρέωση χωρίς όρια για τις μελλοντικές γενεές» .

Πηγή : www.politis-gr.com

''ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΔΙΠΛΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ'' Εισήγηση της Υπεύθυνης της Γραμματείας Α.με.Α ΟΝΝΕΔ στην προσυνδιάσκεψη για το 8ο Τακτικό Συνέδριο

Φίλες και φίλοι,

Μαζευτήκαμε εδώ σήμερα για να συζητήσουμε το θέμα της έμφυλης διάστασης του κοινωνικού αποκλεισμού και της φτώχειας. Σήμερα, όμως, είναι και η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Μια μέρα, η οποία είναι στενά συνυφασμένη με τον αγώνα των γυναικών στο διηνεκές, τόσο για την κατάκτηση του θεμελιώδους δικαιώματός μας στην ίση μεταχείριση με τους άνδρες σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δράσης, όσο και για την ισότιμη συμμετοχή μας στο κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι. Κι ενώ στις σύγχρονες κοινωνίες έχουν γίνει αρκετά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα μελανά σημεία της ιστορίας αυτής, αφού σε πολλές χώρες του κόσμου η γυναίκα δεν έχει κατορθώσει ακόμα να κερδίσει τη θέση που της αξίζει στην κοινωνία.

Με αφορμή όλα αυτά και την προσωπική μου εμπειρία ως γυναίκα με αναπηρία, θα ήθελα να επαναφέρω στο προσκήνιο τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι γυναίκες με αναπηρία, αλλά και οι μητέρες παιδιών με αναπηρία, οι οποίες απειλούνται συχνότερα από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό: Η διάκριση δηλ. που υφίστανται είναι πολλαπλή και συμβαίνει λόγω του ασφυκτικού πλαισίου που δημιουργεί το στίγμα της αναπηρίας (προκαταλήψεις, στερεότυπα και αρνητική αντιμετώπιση λόγω έλλειψης σωστής ενημέρωσης για τις ικανότητες του ατόμου με αναπηρία), το οποίο επιτείνεται από το γεγονός ότι είναι γυναίκες. Όλα αυτά δυσχεραίνουν τη δυνατότητα πρόσβασης των γυναικών με αναπηρία στην εκπαίδευση, στην ένταξη στην παραγωγική διαδικασία, στη δημιουργία οικογένειας κλ.π., με σοβαρές επιπτώσεις στη διαδικασία ένταξής τους στα κοινωνικοοικονομικά δρώμενα της τοπικής και της γενικότερης κοινωνίας. Η ενασχόληση, δε, μιας γυναίκας με αναπηρία με την πολιτική και η πρόθεσή της να αγωνιστεί για το σύνολο είναι ένα δύσκολο έργο που απαιτεί σημαντική και πρόσθετη εργασία από την ίδια για να αρθούν οι προκαταλήψεις που θα συναντήσει στην πορεία της. Εδώ δεν πρέπει να παραβλέψουμε το πόσο σπουδαίο ρόλο παίζει πολλές φορές η οικογένειά της, με την ουσιαστική στήριξη που μπορεί να παρέχει – αν και σε πολλές περιπτώσεις αυτό δεν είναι δυνατό. Στο δύσκολο αυτό ρόλο που είναι επιφορτισμένη η οικογένεια μπορούν να είναι αρωγοί ο πολιτικός χώρος που ανήκει το άτομο με αναπηρία, καθώς και η τοπική κοινωνία.

Οι γυναίκες με αναπηρία είναι πρώτα από όλα άνθρωποι. Αυτό σημαίνει ότι, όπως όλοι οι άνθρωποι, έχουν ανάγκη από αναγνώριση και αποδοχή. Σχεδόν όλα τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της αποδοχής. Απαιτείται μεγάλη ψυχική δύναμη από τη μεριά μας για να αντιμετωπίσουμε το συνεχές σχεδόν φάσμα της απόρριψης και της μη αναγνώρισής μας ως γυναίκες, γεγονός που αφήνει σημάδια στην προσωπικότητά μας και δεν επιτρέπει την ολοκλήρωσή της. Και αυτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι με αναπηρίες συχνά αντιμετωπίζονται - παρουσιάζονται ως άνθρωποι «δίχως φύλο» και όταν πρόκειται για γυναίκα με αναπηρία, που ζει σε μια ανδροκρατούμενη εν πολλοίς κοινωνία, τότε η διάκριση είναι σαφώς διπλή.

Έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι:

1. Ενώ το ποσοστό των ανθρώπων με αναπηρία που ζουν στα όρια της φτώχειας είναι ιδιαιτέρως υψηλό, ειδικά για τις γυναίκες με αναπηρία το ποσοστό αυτό αυξάνεται ανησυχητικά.

2. Οι νέες γυναίκες με αναπηρία απολαμβάνουν σαφώς λιγότερες ευκαιρίες για εκπαίδευση από τους άντρες συναδέλφους τους.

3. Οι γυναίκες με αναπηρία έχουν λιγότερες πιθανότητες να ενταχθούν στην παραγωγική διαδικασία από τους άνδρες με αναπηρία, και όταν αυτό επιτευχθεί, αμείβονται λιγότερο.

4. Το ποσοστό των γυναικών με αναπηρία που παραμένουν στη γονεϊκή στέγη επί μακρό χρονικό διάστημα είναι σαφώς μεγαλύτερο από αυτό των ανδρών.

5. Οι γυναίκες με αναπηρία έχουν λιγότερες πιθανότητες να παντρευτούν και πολύ περισσότερες πιθανότητες να χωρίσουν από τους άνδρες.

6. Τέλος, οι γυναίκες με αναπηρία είναι συχνά θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και βιώνουν την κοινωνική περιθωριοποίηση περισσότερο από τους άνδρες.

Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι στην περίπτωση της γυναίκας με αναπηρία τα στερεότυπα του φύλου συσχετίζονται με τα στερεότυπα τις αναπηρίας, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό για τον κοινωνικό ιστό μείγμα.

Για όλα τα παραπάνω είναι αδήριτη ανάγκη για τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων προστασίας της γυναίκας εν γένει, αλλά και της γυναίκας με αναπηρία και μητέρας παιδιών με αναπηρία στη χώρα μας σε πολλές κατευθύνσεις: Καταρχήν, προς την κατεύθυνση της αλλαγής του στερεότυπου του ανάπηρου ατόμου (με τη μεγαλύτερη προβολή αυτών που επιτυγχάνουμε στην καθημερινότητά μας και με την ακόμα περισσότερη συμμετοχή που μπορούμε να έχουμε σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής). Να προβληθούμε, δηλαδή, ως θετικό πρότυπο ανθρώπων που αγωνιούν και αγωνίζονται για την ποιότητα της ζωής τους. Αλληλένδετες είναι φυσικά και οι θεσμικές αλλαγές στην εκπαίδευση και στην εργασία που μπορούν να βελτιώσουν ουσιαστικά τη ζωή των ανθρώπων με αναπηρία.

Τέλος, και για να εξειδικεύσουμε στη σημερινή ημέρα την αφιερωμένη στη γυναίκα, είτε είναι η ίδια άτομο με αναπηρία είτε κάποιο μέλος της οικογένειάς της, η πολιτεία πρέπει να παρέχει τη στήριξη που θα τη βοηθήσει να ανταποκριθεί στον πολύπλευρο ρόλο της. Σε μια χώρα όπου η ισότητα των φύλων είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, θα πρέπει να διασφαλιστούν οι διευκολύνσεις που έχουν ως βάση την αναγνώριση του διπλού ρόλου των γυναικών και ειδικότερα των γυναικών με αναπηρία ως εργαζόμενες και μητέρες.

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΥΦ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Ο τρόπος εξέτασης των μαθητών με αναπηρία και με ειδικές ανάγκες, καθορίζεται με απόφαση της υφυπουργού Παιδείας, Εύης Χριστοφιλοπούλου, που φέρει τον τίτλο «Εξέταση μαθητών Ημερήσιων και Εσπερινών Γυμνασίων, με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες».

Ειδικότερα, όπως ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Παιδείας, οι μαθητές με αναπηρία και ...

ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, που αναφέρονται στον Ν. 3699/2008 (Φ.Ε.Κ. 199 Α΄) εξετάζονται προφορικά ή γραπτά, κατά περίπτωση, ανάλογα με τις δυνατότητές τους, ως εξής:

α) Εξετάζονται προφορικά κατόπιν αίτησής τους οι μαθητές, που αδυνατούν να υποστούν γραπτή εξέταση επειδή:

ι) είναι τυφλοί, σύμφωνα με τον Ν. 958/1979 (Φ.Ε.Κ. 191 Α΄) ή έχουν ποσοστό αναπηρίας στην όρασή τους τουλάχιστον 67% ή είναι αμβλύωπες με ποσοστό αναπηρίας στην όρασή τους τουλάχιστον 67%,

ιι) έχουν κινητική αναπηρία τουλάχιστον 67% μόνιμη, ή προσωρινή, που συνδέεται με τα άνω άκρα,

ιιι) πάσχουν από σπαστικότητα των άνω άκρων,

ιν) πάσχουν από κάταγμα, ή άλλη προσωρινή βλάβη των άνω άκρων, που καθιστά αδύνατη τη χρήση τους για γραφή,

ν) παρουσιάζουν ειδικές μαθησιακές δυσκολίες όπως δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαριθμησία, δυσαναγνωσία, δυσορθογραφία. Όταν ο μαθητής της περίπτωσης αυτής επιθυμεί να απαντήσει και γραπτά σε κάποια ερωτήματα, αυτά αξιολογούνται κατά τη βαθμολόγηση.



β) Eξετάζονται προφορικά, ή γραπτά, οι μαθητές με φάσμα αυτισμού.



γ) Εξετάζονται γραπτά οι μαθητές που έχουν ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα ακοής (κωφοί, βαρήκοοι) σε ποσοστό 67% και πάνω και όσοι παρουσιάζουν προβλήματα λόγου και ομιλίας (δυσαρθρία, τραυλισμός), καθώς και προβλήματα επιληψίας, τα οποία πιστοποιούνται από την οικεία Υγειονομική Επιτροπή, ύστερα από αίτηση του ενδιαφερομένου.

Για περισσότερες διευκρινίσεις, η απόφαση είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.ypepth.gr, στην ενότητα Νέα.