Παράδειγμα προς μίμηση οι άνθρωποι με αναπηρίες, που συνέχισαν να αγωνίζονται παρά τα σοβαρά προβλήματά τους
Του Ν. Α. Κωνσταντοπουλου
«Αν για τους αρτιμελείς ανθρώπους ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής, για εμάς είναι η ζωή η ίδια».
«Για τους ανάπηρους, ο αθλητισμός είναι ό, τι το οξυγόνο για τους αρτιμελείς».
Με διαφορετικές λέξεις είπαν ακριβώς το ίδιο πράγμα ο παραολυμπιονίκης Χρήστος Αγγουράκης και ο προπονητής Θύμιος Κτενίδης.
Η σημασία του αθλητισμού για τους ανθρώπους που η ζωή ή μια κακή στιγμή (ακόμη και ένα δικό τους λάθος) τους καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο ή τους στέρησε κάποιο άκρο ή την όραση, είναι τεράστια.
«Δεν το συζητώ. Οι άνθρωποι με αναπηρία πρέπει ν αθλούνται. Διαφορετικά, σε μικρό χρονικό διάστημα θα υποστούν θρομβώσεις, προβλήματα στο κυκλοφορικό σύστημα, κατακλίσεις και σε λίγο καιρό... έφυγες», λέει ο κ. Αγγουράκης, πρώην γενικός γραμματέας της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής.
Η περίπτωσή του δεν είναι σπάνια. Βρέθηκε καθηλωμένος στο καροτσάκι το 1974, όταν τραυματίστηκε στη σπονδυλική στήλη έπειτα από βουτιά στη θάλασσα (γι αυτό συμβουλεύει όλους να βουτούν μόνο με τα πόδια). Πριν από αυτό χόρευε σ ερασιτεχνικά συγκροτήματα, είχε μετάσχει σε σχολικά πρωταθλήματα στίβου ως δρομέας ημιαντοχής και είχε παίξει ποδόσφαιρο σ ερασιτεχνικές ομάδες. Tο 1975 άρχισε, για θεραπευτικούς και κινησιολογικούς λόγους, να κολυμπάει σε πισίνα. Eτσι, το 1976, μαζί με τους Γρηγόρη Kομματά και Θωμά Kλεισιώτη πήγαν στους Παραολυμπιακούς. Kολύμπησε (κατετάγη 8ος στα 25 μ. υπτίως) και έτρεξε 100 μ. με αμαξίδιο, «σαράβαλο», όπως το χαρακτηρίζει. H συμμετοχή εκεί αποσκοπούσε στην απόκτηση εμπειρίας και στη μεταφορά γνώσεων. Tο 1977 ένας προπονητής στην Oυγγαρία τον προέτρεψε ν ασχοληθεί με τις ρίψεις, γιατί «έχει φοβερό χέρι». Tον επόμενο χρόνο αναδείχθηκε πρωταθλητής κόσμου στη σφαιροβολία, ενώ στους Παραολυμπιακούς του 1980 ήταν 7ος σε σφαίρα και δίσκο.
Αυτοπεποίθηση
Ο αθλητισμός τον βοήθησε καθοριστικά, λέει. «Εγινα αυτόνομος, απέκτησα αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία πως μπορώ να κάνω κάτι. Τον πρώτο καιρό μετά το ατύχημα είχα απελπιστεί. Δεν είχα διάθεση για τίποτα. Δεν μπορούσα να καρφώσω την πατάτα με το πιρούνι. Σήκωσα βαράκι 1 κ., το χέρι λύγισε, το βαράκι έπεσε στο στόμα και έσπασε ένα δόντι. Αρχισα να γυμνάζομαι. Εφτασα να σηκώνω 85 κ. στον πάγκο με μπάρα. Xρειάζονται επιμονή, υπομονή, πολλή δουλειά, αντοχή στον πόνο. Εχοντας αυτοπεποίθηση, έκανα οικογένεια, έχω ένα αγόρι, που έγινε πρωταθλητής της τεχνικής κολύμβησης, έχω τη δουλειά μου. Σταμάτησα τον αγωνιστικό αθλητισμό, αλλά συνεχίζω να γυμνάζομαι, ώστε να έχω υγεία και, όσο είναι δυνατόν, την αυτονομία μου».
Δεν είναι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον του ειδικού αθλητισμού. «Πρέπει να γίνει διαφορετικός προγραμματισμός. Να ψάξουμε για ταλέντα στα ειδικά σχολεία. Να βρούμε παιδιά τυφλά ή με κινητική αναπηρία. Και να δούμε ποια προβλήματα υπάρχουν στους χώρους άθλησης, ώστε να τα λύσουμε. Αν δεν γίνουν αυτά, θα χαθεί ο ειδικός αθλητισμός. Εμείς πρέπει ν αγωνιστούμε, για να λυθούν τα προβλήματα», τονίζει.
Πολλά μετάλλια
Ο κ. Αγγουράκης άφησε τον αγωνιστικό αθλητισμό με τέσσερα παραολυμπιακά μετάλλια (στον ακοντισμό 2ος το 1992 και 3ος το 1988, στη σφαιροβολία 3ος το 1992 και το 2004, στα 52 του χρόνια, τότε) και πολλά παγκόσμια και ευρωπαϊκά. Πήρε μέρος σε επτά Παραολυμπιακούς (1976, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, έλειψε μόνο από τους αγώνες του 1984, διότι η Eλλάς δεν μετέσχε). Εχει καταρρίψει παγκόσμια ρεκόρ σε σφαιροβολία, δισκοβολία και ακοντισμό. Πριν από κάποια χρόνια αγωνίστηκε στο παγκόσμιο κύπελλο χορού με αμαξίδιο (η παρτενέρ είναι όρθια), όπου νίκησε. Δεν συνέχισε, γιατί, όπως λέει, είναι επίπονος ο χειρισμός του καροτσιού. Eχει και ένα άλλο ταλέντο: την ηθοποιία. Eίναι μέλος του θεατρικού τμήματος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Παραπληγικών και Kινητικά Aναπήρων και έχει παίξει Ξενόπουλο, Mολιέρο, Aριστοφάνη, Mποστ και έργα άλλων συγγραφέων.
Οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν ν αντιμετωπίσουν πολλά προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή. Μολονότι έχουν γίνει βήματα προόδου στην ελληνική κοινωνία, υπάρχουν πολλοί δήμοι που δεν έχουν πράξει ό, τι δει, ώστε να εξυπηρετούνται οι ανάπηροι. Κι εκεί όπου υπάρχουν ράμπες στα πεζοδρόμια, ασυνείδητοι οδηγοί σταθμεύουν τ αυτοκίνητά τους, οι δε διάδρομοι για τους τυφλούς συχνά καταλαμβάνονται από πραμάτειες μαγαζιών, ενώ πολλές φορές αυτοί οι διάδρομοι καταλήγουν σε... κολόνες. Προβλήματα πρόσβασης υπάρχουν και σε αθλητικούς χώρους, παρότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, λόγω των Παραολυμπιακών του 2004.
Από τα σχολεία
Τα προβλήματα αυτά επισημαίνει ο κ. Κτενίδης, που λέει ότι πρέπει να γίνει πολλή δουλειά ακόμη. Και πρέπει ν αρχίσει από τα σχολεία.
Τονίζει ότι ο πρώην υφυπουργός Ανδρέας Φούρας και ο πρώην ΓΓΑ Κώστας Κουκοδήμος ήταν οι πολιτικοί που νοιάστηκαν περισσότερο από κάθε άλλον για τον ειδικό αθλητισμό. Υποστηρίζει, όμως, ότι παράγοντες μέσα από το χώρο του ειδικού αθλητισμού (και μάλιστα, άνθρωποι με αναπηρία) για μικροσυμφέροντα τον εμποδίζουν να φτάσει ψηλότερα.
Για περισσότερες πληροφορίες για τον ειδικό αθλητισμό μπορείτε να ψάξετε στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής (www. paralympic. gr, τηλέφωνα 210-64.96.155-6) και της Ελληνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες (www. eaom-amea. gr, τηλέφωνα 210-64.96.143 και 210-64.96.154).
Η λάμψη και οι ιδιαιτερότητες των Παραολυμπιακών Αγώνων
Οι σπουδαιότεροι αγώνες για αθλητές με σωματική αναπηρία είναι οι Παραολυμπιακοί, που διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια, λίγες εβδομάδες μετά τους Ολυμπιακούς, στην ίδια πόλη με αυτούς.
Τ αθλήματα των Θερινών Παραολυμπιακών είναι στίβος, κολύμβηση, άρση βαρών σε πάγκο, πιγκ πογκ, ποδηλασία, κωπηλασία, ξιφασκία με αμαξίδιο, τένις με αμαξίδιο, τζούντο, σκοποβολή, τοξοβολία, ιστιοπλοΐα, ιππασία, βόλεϊ καθιστών, μπάσκετ με αμαξίδιο, ποδόσφαιρο τυφλών, ποδόσφαιρο 7x7, ράγκμπι με αμαξίδιο, γκολμπόλ για τυφλούς και μπότσια (παιχνίδι που μοιάζει με τους παιδικούς... βόλους). Στους Χειμερινούς, οι αθλητές αγωνίζονται σε αλπικό σκι, δίαθλο (σκοποβολή και αγώνας αντοχής με σκι), σκι αντοχής, χόκεϊ σε πάγο μ έλκηθρο και κέρλινγκ με αμαξίδιο.
Οι αθλητές χωρίζονται σε κατηγορίες, ανάλογα με το είδος και τη βαρύτητα της αναπηρίας.
Οι κωφοί δεν παίρνουν μέρος στους Παραολυμπιακούς. Εχουν τη δική τους Ολυμπιάδα.
Και κάτι ακόμη: μη συγχέετε τους Παραολυμπιακούς με τους αγώνες των Special Olympics. Στους πρώτους αγωνίζονται άνθρωποι με σωματική αναπηρία. Στους άλλους, άνθρωποι με νοητική υστέρηση.
«Πρέπει να έχεις ψυχωμένη καρδιά»
«Οταν θέλεις να πετύχεις κάτι, δεν χρειάζονται δύο χέρια, δύο πόδια, δύο μάτια, αλλά μια ψυχωμένη καρδιά. Αυτός που την έχει, για μένα είναι ο πρωταθλητής».
Ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής Θύμιος Κτενίδης, που λέει τα παραπάνω λόγια, έχει δουλέψει 28 χρόνια με αθλητές με αναπηρία, ενώ έχει αναδείξει πολλούς παραολυμπιονίκες και πρωταθλητές και γνωρίζει τις ιδιαιτερότητές τους.
«Η διαφορά βρίσκεται μόνο στην κινητική δυσκολία. Από πλευράς ψυχολογίας, συμπεριφοράς και ιδανικών, οι αθλητές αυτοί είναι ίδιοι με τους αρτιμελείς. Είναι, όμως, πιο «τρελοί». Εχουν μεγαλύτερη θέληση για διάκριση. Εχουν μέσα τους «τσαμπουκά», που εμείς δεν μπορούμε ν αποκτήσουμε. Εμείς, με λίγο πυρετό, πέφτουμε στο κρεβάτι. Εκείνοι, έχοντας αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα, σηκώθηκαν, έκαναν αθλητισμό και έχουν γίνει πολύ μαχητικοί. Τους αποκαλώ «μαύρα σκυλιά». Εχουν καλώς εννοούμενο εγωισμό και αυτό που κάνουν, θέλουν να το κάνουν».
Τα εβδομήντα πέντε σωματεία - μέλη στην Ελλάδα
Εβδομήντα πέντε είναι τα σωματεία - μέλη της Ελληνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες. Σύλλογοι υπάρχουν σε όλες τις περιφέρειες της χώρας. Ακόμη και σε πολλά νησιά. Τα σωματεία και η περιοχή τους είναι:
ΑΤΤΙΚΗ: «Αετοί» Ελευσίνα, «Σπάρτακος» Μοσχάτο, «Νίκη VICTOR ARTAN» Αλιμος, «Ολυμπιακή Φλόγα» Λυκόβρυση, «Ο Δρομέας» Αργυρούπολη, Ειδική Ολυμπιάδα Ελλάδας» Ηλιούπολη, «ΠΑΣΚΑ» Ν. Λιόσια, «Ερμής» Αθήνα, «Τριπτόλεμος» Μάνδρα, ΑΣ Στίβου Τυφλών, ΑΣ Ποδοσφαίρου Τυφλών, Πανελλήνια Ενωση Τυφλών Αθλητών, ΑΣ Τυφλών και Ατόμων με Προβλήματα Ορασης «Ο ΟΜΗΡΟΣ», όλα τα σωματεία στην οδό Βερανζέρου, Θεραπευτική Ιππασία Ελλάδας, Περιφερειακό Κατεχάκη, «Οι Πρωτοπόροι» πλατεία Αμερικής, ΑΣ Κινητικά Αναπήρων «Το Μαρούσι» Παγκράτι, ΑΣ «Αγιος Χριστόφορος» Παιανία, «Διαγόρας» Φιλοθέη, «Τυρταίος» Ιλιον, Πήγασος Κυψέλης, «Αργώ» Αγία Παρασκευή, «Αίολος» Αθήνα.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: «Μέγας Αλέξανδρος», «Φίλιππος», «Θερμαϊκός», ΑΣ Τυφλών «Ηφαιστος», ΑΕ Τυφλών «Πυρσός», «Μέγας Αλέξανδρος 1994» Νεάπολη, ΠΑΟΚ ΑΜΕΑ Εύοσμος, «Μακεδόνες 2000» Νέα Ευκαρπία, Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ατόμων με σύνδρομο DOWN «Σπύρος Λούης» Κάτω Τούμπα, «Αετοί Θεσσαλονίκης» Τριανδρία, «Δόξα», «Λάζαρος Στεφανίδης ο Μακεδόνας» Σταυρούπολη, «Ελπίδα».
ΚΡΗΤΗ: «Αετοί Κρήτης» Γαλατάς Χανίων, «Η Μεγαλόνησος» Ηράκλειο, «Τάλως» Ηράκλειο, «Ικαρος» Ρέθυμνο, «Ζωόδοχος Πηγή» Ηράκλειο, «Αρίων» Χανιά.
ΝΗΣΙΑ: «Δωδεκάνησος» Ρόδος, «Οι Ιωνες» Χίος, «Φιλόξενος» Ζάκυνθος, «Η Κυψέλη» Μυτιλήνη, «Ξενόδικος» Κως, «Ο Αίγλης» Σάμος, «Απόλλωνας Καλύμνου».
ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΣ: «Μακεδονικός» Κοζάνη, Πτολεμαΐδα, «Αργοναύτες» Βόλος, «Ο Βρύχων» Βόλος, «Αστέρας» Τρίκαλα, «Ιαπετός» Ξάνθη, «Ποντιακός» Ξάνθη, «Πτολεμαίος» Πτολεμαΐδα, «Αθλος» Πτολεμαΐδα, «Θεσσαλός» Λάρισα, «Ιρις Καβάλας», «Ο Πρωτομάστορας» Αρτα, Ιωάννειος ΑΣ Λιβαδειά, «Η Λαμπηδόνα» Λιβαδειά, «Ολυμπιακή Ιδέα» Αίγιο, «Ηφαιστος» Λαμία, «Φαέθων» Καρδίτσα, ΓΕ Τρικάλων, «Κούρος» Κιλκίς, Νομαρχιακό Αθλητικό Σωματείο ΑμεΑ Πάτρα, «Πύρρος» Ιωάννινα, «Ακμων» Αμφιθέα Ιωαννίνων, «Παναγιά Ελεούσα» Μεσολόγγι, Πανσερραϊκός, «Ο Ηρόδικος» Κομοτηνή, «Οι Λιμναίοι» Δισπηλιό Καστοριάς, «Η Ελπίδα» Αγρίνιο, «Αίγες» Βέροια, «Τιτάνες Αχαΐας» παραλία Αχαΐας.
Πηγή Πληροφοριών: news.kathimerini.gr
Του Ν. Α. Κωνσταντοπουλου
«Αν για τους αρτιμελείς ανθρώπους ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής, για εμάς είναι η ζωή η ίδια».
«Για τους ανάπηρους, ο αθλητισμός είναι ό, τι το οξυγόνο για τους αρτιμελείς».
Με διαφορετικές λέξεις είπαν ακριβώς το ίδιο πράγμα ο παραολυμπιονίκης Χρήστος Αγγουράκης και ο προπονητής Θύμιος Κτενίδης.
Η σημασία του αθλητισμού για τους ανθρώπους που η ζωή ή μια κακή στιγμή (ακόμη και ένα δικό τους λάθος) τους καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο ή τους στέρησε κάποιο άκρο ή την όραση, είναι τεράστια.
«Δεν το συζητώ. Οι άνθρωποι με αναπηρία πρέπει ν αθλούνται. Διαφορετικά, σε μικρό χρονικό διάστημα θα υποστούν θρομβώσεις, προβλήματα στο κυκλοφορικό σύστημα, κατακλίσεις και σε λίγο καιρό... έφυγες», λέει ο κ. Αγγουράκης, πρώην γενικός γραμματέας της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής.
Η περίπτωσή του δεν είναι σπάνια. Βρέθηκε καθηλωμένος στο καροτσάκι το 1974, όταν τραυματίστηκε στη σπονδυλική στήλη έπειτα από βουτιά στη θάλασσα (γι αυτό συμβουλεύει όλους να βουτούν μόνο με τα πόδια). Πριν από αυτό χόρευε σ ερασιτεχνικά συγκροτήματα, είχε μετάσχει σε σχολικά πρωταθλήματα στίβου ως δρομέας ημιαντοχής και είχε παίξει ποδόσφαιρο σ ερασιτεχνικές ομάδες. Tο 1975 άρχισε, για θεραπευτικούς και κινησιολογικούς λόγους, να κολυμπάει σε πισίνα. Eτσι, το 1976, μαζί με τους Γρηγόρη Kομματά και Θωμά Kλεισιώτη πήγαν στους Παραολυμπιακούς. Kολύμπησε (κατετάγη 8ος στα 25 μ. υπτίως) και έτρεξε 100 μ. με αμαξίδιο, «σαράβαλο», όπως το χαρακτηρίζει. H συμμετοχή εκεί αποσκοπούσε στην απόκτηση εμπειρίας και στη μεταφορά γνώσεων. Tο 1977 ένας προπονητής στην Oυγγαρία τον προέτρεψε ν ασχοληθεί με τις ρίψεις, γιατί «έχει φοβερό χέρι». Tον επόμενο χρόνο αναδείχθηκε πρωταθλητής κόσμου στη σφαιροβολία, ενώ στους Παραολυμπιακούς του 1980 ήταν 7ος σε σφαίρα και δίσκο.
Αυτοπεποίθηση
Ο αθλητισμός τον βοήθησε καθοριστικά, λέει. «Εγινα αυτόνομος, απέκτησα αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία πως μπορώ να κάνω κάτι. Τον πρώτο καιρό μετά το ατύχημα είχα απελπιστεί. Δεν είχα διάθεση για τίποτα. Δεν μπορούσα να καρφώσω την πατάτα με το πιρούνι. Σήκωσα βαράκι 1 κ., το χέρι λύγισε, το βαράκι έπεσε στο στόμα και έσπασε ένα δόντι. Αρχισα να γυμνάζομαι. Εφτασα να σηκώνω 85 κ. στον πάγκο με μπάρα. Xρειάζονται επιμονή, υπομονή, πολλή δουλειά, αντοχή στον πόνο. Εχοντας αυτοπεποίθηση, έκανα οικογένεια, έχω ένα αγόρι, που έγινε πρωταθλητής της τεχνικής κολύμβησης, έχω τη δουλειά μου. Σταμάτησα τον αγωνιστικό αθλητισμό, αλλά συνεχίζω να γυμνάζομαι, ώστε να έχω υγεία και, όσο είναι δυνατόν, την αυτονομία μου».
Δεν είναι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον του ειδικού αθλητισμού. «Πρέπει να γίνει διαφορετικός προγραμματισμός. Να ψάξουμε για ταλέντα στα ειδικά σχολεία. Να βρούμε παιδιά τυφλά ή με κινητική αναπηρία. Και να δούμε ποια προβλήματα υπάρχουν στους χώρους άθλησης, ώστε να τα λύσουμε. Αν δεν γίνουν αυτά, θα χαθεί ο ειδικός αθλητισμός. Εμείς πρέπει ν αγωνιστούμε, για να λυθούν τα προβλήματα», τονίζει.
Πολλά μετάλλια
Ο κ. Αγγουράκης άφησε τον αγωνιστικό αθλητισμό με τέσσερα παραολυμπιακά μετάλλια (στον ακοντισμό 2ος το 1992 και 3ος το 1988, στη σφαιροβολία 3ος το 1992 και το 2004, στα 52 του χρόνια, τότε) και πολλά παγκόσμια και ευρωπαϊκά. Πήρε μέρος σε επτά Παραολυμπιακούς (1976, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, έλειψε μόνο από τους αγώνες του 1984, διότι η Eλλάς δεν μετέσχε). Εχει καταρρίψει παγκόσμια ρεκόρ σε σφαιροβολία, δισκοβολία και ακοντισμό. Πριν από κάποια χρόνια αγωνίστηκε στο παγκόσμιο κύπελλο χορού με αμαξίδιο (η παρτενέρ είναι όρθια), όπου νίκησε. Δεν συνέχισε, γιατί, όπως λέει, είναι επίπονος ο χειρισμός του καροτσιού. Eχει και ένα άλλο ταλέντο: την ηθοποιία. Eίναι μέλος του θεατρικού τμήματος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Παραπληγικών και Kινητικά Aναπήρων και έχει παίξει Ξενόπουλο, Mολιέρο, Aριστοφάνη, Mποστ και έργα άλλων συγγραφέων.
Οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν ν αντιμετωπίσουν πολλά προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή. Μολονότι έχουν γίνει βήματα προόδου στην ελληνική κοινωνία, υπάρχουν πολλοί δήμοι που δεν έχουν πράξει ό, τι δει, ώστε να εξυπηρετούνται οι ανάπηροι. Κι εκεί όπου υπάρχουν ράμπες στα πεζοδρόμια, ασυνείδητοι οδηγοί σταθμεύουν τ αυτοκίνητά τους, οι δε διάδρομοι για τους τυφλούς συχνά καταλαμβάνονται από πραμάτειες μαγαζιών, ενώ πολλές φορές αυτοί οι διάδρομοι καταλήγουν σε... κολόνες. Προβλήματα πρόσβασης υπάρχουν και σε αθλητικούς χώρους, παρότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, λόγω των Παραολυμπιακών του 2004.
Από τα σχολεία
Τα προβλήματα αυτά επισημαίνει ο κ. Κτενίδης, που λέει ότι πρέπει να γίνει πολλή δουλειά ακόμη. Και πρέπει ν αρχίσει από τα σχολεία.
Τονίζει ότι ο πρώην υφυπουργός Ανδρέας Φούρας και ο πρώην ΓΓΑ Κώστας Κουκοδήμος ήταν οι πολιτικοί που νοιάστηκαν περισσότερο από κάθε άλλον για τον ειδικό αθλητισμό. Υποστηρίζει, όμως, ότι παράγοντες μέσα από το χώρο του ειδικού αθλητισμού (και μάλιστα, άνθρωποι με αναπηρία) για μικροσυμφέροντα τον εμποδίζουν να φτάσει ψηλότερα.
Για περισσότερες πληροφορίες για τον ειδικό αθλητισμό μπορείτε να ψάξετε στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής (www. paralympic. gr, τηλέφωνα 210-64.96.155-6) και της Ελληνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες (www. eaom-amea. gr, τηλέφωνα 210-64.96.143 και 210-64.96.154).
Η λάμψη και οι ιδιαιτερότητες των Παραολυμπιακών Αγώνων
Οι σπουδαιότεροι αγώνες για αθλητές με σωματική αναπηρία είναι οι Παραολυμπιακοί, που διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια, λίγες εβδομάδες μετά τους Ολυμπιακούς, στην ίδια πόλη με αυτούς.
Τ αθλήματα των Θερινών Παραολυμπιακών είναι στίβος, κολύμβηση, άρση βαρών σε πάγκο, πιγκ πογκ, ποδηλασία, κωπηλασία, ξιφασκία με αμαξίδιο, τένις με αμαξίδιο, τζούντο, σκοποβολή, τοξοβολία, ιστιοπλοΐα, ιππασία, βόλεϊ καθιστών, μπάσκετ με αμαξίδιο, ποδόσφαιρο τυφλών, ποδόσφαιρο 7x7, ράγκμπι με αμαξίδιο, γκολμπόλ για τυφλούς και μπότσια (παιχνίδι που μοιάζει με τους παιδικούς... βόλους). Στους Χειμερινούς, οι αθλητές αγωνίζονται σε αλπικό σκι, δίαθλο (σκοποβολή και αγώνας αντοχής με σκι), σκι αντοχής, χόκεϊ σε πάγο μ έλκηθρο και κέρλινγκ με αμαξίδιο.
Οι αθλητές χωρίζονται σε κατηγορίες, ανάλογα με το είδος και τη βαρύτητα της αναπηρίας.
Οι κωφοί δεν παίρνουν μέρος στους Παραολυμπιακούς. Εχουν τη δική τους Ολυμπιάδα.
Και κάτι ακόμη: μη συγχέετε τους Παραολυμπιακούς με τους αγώνες των Special Olympics. Στους πρώτους αγωνίζονται άνθρωποι με σωματική αναπηρία. Στους άλλους, άνθρωποι με νοητική υστέρηση.
«Πρέπει να έχεις ψυχωμένη καρδιά»
«Οταν θέλεις να πετύχεις κάτι, δεν χρειάζονται δύο χέρια, δύο πόδια, δύο μάτια, αλλά μια ψυχωμένη καρδιά. Αυτός που την έχει, για μένα είναι ο πρωταθλητής».
Ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής Θύμιος Κτενίδης, που λέει τα παραπάνω λόγια, έχει δουλέψει 28 χρόνια με αθλητές με αναπηρία, ενώ έχει αναδείξει πολλούς παραολυμπιονίκες και πρωταθλητές και γνωρίζει τις ιδιαιτερότητές τους.
«Η διαφορά βρίσκεται μόνο στην κινητική δυσκολία. Από πλευράς ψυχολογίας, συμπεριφοράς και ιδανικών, οι αθλητές αυτοί είναι ίδιοι με τους αρτιμελείς. Είναι, όμως, πιο «τρελοί». Εχουν μεγαλύτερη θέληση για διάκριση. Εχουν μέσα τους «τσαμπουκά», που εμείς δεν μπορούμε ν αποκτήσουμε. Εμείς, με λίγο πυρετό, πέφτουμε στο κρεβάτι. Εκείνοι, έχοντας αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα, σηκώθηκαν, έκαναν αθλητισμό και έχουν γίνει πολύ μαχητικοί. Τους αποκαλώ «μαύρα σκυλιά». Εχουν καλώς εννοούμενο εγωισμό και αυτό που κάνουν, θέλουν να το κάνουν».
Τα εβδομήντα πέντε σωματεία - μέλη στην Ελλάδα
Εβδομήντα πέντε είναι τα σωματεία - μέλη της Ελληνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες. Σύλλογοι υπάρχουν σε όλες τις περιφέρειες της χώρας. Ακόμη και σε πολλά νησιά. Τα σωματεία και η περιοχή τους είναι:
ΑΤΤΙΚΗ: «Αετοί» Ελευσίνα, «Σπάρτακος» Μοσχάτο, «Νίκη VICTOR ARTAN» Αλιμος, «Ολυμπιακή Φλόγα» Λυκόβρυση, «Ο Δρομέας» Αργυρούπολη, Ειδική Ολυμπιάδα Ελλάδας» Ηλιούπολη, «ΠΑΣΚΑ» Ν. Λιόσια, «Ερμής» Αθήνα, «Τριπτόλεμος» Μάνδρα, ΑΣ Στίβου Τυφλών, ΑΣ Ποδοσφαίρου Τυφλών, Πανελλήνια Ενωση Τυφλών Αθλητών, ΑΣ Τυφλών και Ατόμων με Προβλήματα Ορασης «Ο ΟΜΗΡΟΣ», όλα τα σωματεία στην οδό Βερανζέρου, Θεραπευτική Ιππασία Ελλάδας, Περιφερειακό Κατεχάκη, «Οι Πρωτοπόροι» πλατεία Αμερικής, ΑΣ Κινητικά Αναπήρων «Το Μαρούσι» Παγκράτι, ΑΣ «Αγιος Χριστόφορος» Παιανία, «Διαγόρας» Φιλοθέη, «Τυρταίος» Ιλιον, Πήγασος Κυψέλης, «Αργώ» Αγία Παρασκευή, «Αίολος» Αθήνα.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: «Μέγας Αλέξανδρος», «Φίλιππος», «Θερμαϊκός», ΑΣ Τυφλών «Ηφαιστος», ΑΕ Τυφλών «Πυρσός», «Μέγας Αλέξανδρος 1994» Νεάπολη, ΠΑΟΚ ΑΜΕΑ Εύοσμος, «Μακεδόνες 2000» Νέα Ευκαρπία, Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ατόμων με σύνδρομο DOWN «Σπύρος Λούης» Κάτω Τούμπα, «Αετοί Θεσσαλονίκης» Τριανδρία, «Δόξα», «Λάζαρος Στεφανίδης ο Μακεδόνας» Σταυρούπολη, «Ελπίδα».
ΚΡΗΤΗ: «Αετοί Κρήτης» Γαλατάς Χανίων, «Η Μεγαλόνησος» Ηράκλειο, «Τάλως» Ηράκλειο, «Ικαρος» Ρέθυμνο, «Ζωόδοχος Πηγή» Ηράκλειο, «Αρίων» Χανιά.
ΝΗΣΙΑ: «Δωδεκάνησος» Ρόδος, «Οι Ιωνες» Χίος, «Φιλόξενος» Ζάκυνθος, «Η Κυψέλη» Μυτιλήνη, «Ξενόδικος» Κως, «Ο Αίγλης» Σάμος, «Απόλλωνας Καλύμνου».
ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΣ: «Μακεδονικός» Κοζάνη, Πτολεμαΐδα, «Αργοναύτες» Βόλος, «Ο Βρύχων» Βόλος, «Αστέρας» Τρίκαλα, «Ιαπετός» Ξάνθη, «Ποντιακός» Ξάνθη, «Πτολεμαίος» Πτολεμαΐδα, «Αθλος» Πτολεμαΐδα, «Θεσσαλός» Λάρισα, «Ιρις Καβάλας», «Ο Πρωτομάστορας» Αρτα, Ιωάννειος ΑΣ Λιβαδειά, «Η Λαμπηδόνα» Λιβαδειά, «Ολυμπιακή Ιδέα» Αίγιο, «Ηφαιστος» Λαμία, «Φαέθων» Καρδίτσα, ΓΕ Τρικάλων, «Κούρος» Κιλκίς, Νομαρχιακό Αθλητικό Σωματείο ΑμεΑ Πάτρα, «Πύρρος» Ιωάννινα, «Ακμων» Αμφιθέα Ιωαννίνων, «Παναγιά Ελεούσα» Μεσολόγγι, Πανσερραϊκός, «Ο Ηρόδικος» Κομοτηνή, «Οι Λιμναίοι» Δισπηλιό Καστοριάς, «Η Ελπίδα» Αγρίνιο, «Αίγες» Βέροια, «Τιτάνες Αχαΐας» παραλία Αχαΐας.
Πηγή Πληροφοριών: news.kathimerini.gr
Χαιρομαι παρα πολυ που ακουω τετοια λογια και ταπεινη μου γνωμη Θα επρεπε να βγουν και στο γυαλι που απευθυνεται στο ευρυ κοινο. Και γω αθλητης τοξοβολιας ειμαι με ακρωτηριασμο κατω δεξιου ακρου και ειμαι και στο χωρο των ΑΜΕΑ. Τωρα οσον αφορα τους παραγωντες και μαλιστα μεσα απο τον χωρο των ΑΜΕΑ οπως επισημαινεται εαν ειναι οντως ετσι γιατι δεν τους απομακρυνουν?
ΑπάντησηΔιαγραφή