ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Ο Αθλητισμός είναι ίσως το πιο σημαντικό εργαλείο για την ισότιμη ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία και το πιο δυνατό εκπαιδευτικό μέσο για να ενθαρρύνει τα άτομα με αναπηρία να συμμετάσχουν ενεργά στα κοινωνικά δρώμενα. Επιπλέον, ο αθλητισμός βοηθά και την κοινωνία να αποδεχθεί τα άτομα με αναπηρία σαν ζωντανό και ενεργό μέρος της και να υπερνικηθούν προκαταλήψεις και στερεότυπα. Η πρόσφατη επιτυχία της Παραολυμπιακής Ομάδας στο Πεκίνο καταδεικνύει ότι τα άτομα με αναπηρία, όταν συμμετέχουν ενεργά και αποφασιστικά στην κοινωνία, μπορούν να λειτουργήσουν ως πρότυπο, γεγονός που η κοινωνία αναγνωρίζει ως κάτι υπέροχο.
Στον τομέα του αθλητισμού των ατόμων με αναπηρία, οι παρεμβάσεις της πολιτείας καθυστέρησαν αρκετά και μόλις κατά τα τελευταία 15 περίπου χρόνια παρατηρείται μια προσπάθεια ενίσχυσης του αθλητισμού για τα άτομα με αναπηρία και ένταξής τους στο κανονιστικό πλαίσιο με το νόμο 2727/1999 και τις τροποποιήσεις του. Ενώ υπάρχει θεωρητικά ισονομία σε σύγκριση με τους αθλητές χωρίς αναπηρία, στην πράξη τα άτομα με αναπηρία υστερούν πολύ όσον αφορά τις δυνατότητες άθλησης που τους προσφέρονται, αλλά και ως προς την αναγνώριση και στήριξη εκ μέρους της πολιτείας. Αν αναλογιστούμε ότι τα άτομα με αναπηρία αποτελούν περίπου το 10% του πληθυσμού, γίνεται εμφανές ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη για μια πλήρως ισότιμη αντιμετώπιση.
Αν αναλογιστεί κάποιος την τεράστια σημασία που παίζει ο αθλητισμός για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και της υγείας των ατόμων με αναπηρία, τότε γίνεται ξεκάθαρο ότι στον αθλητισμό των ατόμων με αναπηρία θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία καθώς τα ποσοστά συμμετοχής στην Ελλάδα είναι ακόμη πολύ μικρά.
Αυτό αφορά τόσο τον αθλητισμό αναψυχής-βελτίωσης της υγείας - και κατ’ επέκταση τον πρωταθλητισμό – όσο και τον υψηλό αθλητισμό.
Βασικό ζήτημα που ανακύπτει εδώ είναι ότι δεν υφίσταται εξειδικευμένη πολιτική για την απασχόληση των ατόμων με αναπηρία, αλλά οι όποιες δράσεις υπάγονται σε μια γενικότερη πολιτική για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, με αποτέλεσμα να διαχέονται οι θετικές δράσεις και υπέρ των αναπήρων.

Γι’ αυτό και εμείς, τώρα που «είναι η στιγμή μας», για την καλυτέρευση των ατόμων με αναπηρία στο χώρο του αθλητισμού, προτείνουμε τα εξής:
1. Αναμόρφωση του Ν. 2727/99, ώστε να δίνει νέες προοπτικές στον αθλητισμό με αναπηρία.
2. Να δοθεί η δυνατότητα σε υπάρχοντα αθλητικά σωματεία να αναπτύξουν τμήματα αθλητών με αναπηρία με προϋποθέσεις και τη στήριξη της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού.
3. Να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευση και τον αθλητισμό στα σχολεία. Να προσληφθεί εξειδικευμένο προσωπικό και, σε συνεργασία με φορείς που αναπτύσσουν τον αθλητισμό για τα άτομα με αναπηρία (Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή, Ομοσπονδίες), να δημιουργηθούν δυνατότητες άθλησης στα παιδιά με αναπηρία.
4. Να αναπτύξουν οι δήμοι ειδικά προγράμματα για την άθληση ατόμων με αναπηρία. Τα δημοτικά προγράμματα άθλησης υστερούν ακόμη πάρα πολύ και αποκλείουν τη σημαντικότατη αυτή πληθυσμιακή ομάδα. Να υποχρεωθούν μέσω των προγραμμάτων της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού το 10% των προγραμμάτων τους να είναι για άτομα με αναπηρία όλων των ηλικιών.
5. Να στηρίζονται οι γονείς ώστε να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους για συμμετοχή στον αθλητισμό και να υπάρξει ειδική ενημέρωση και στήριξη σε θέματα ενασχόλησης με τα παιδιά και μεταφοράς τους.
6. Να διατηρηθούν και να επεκταθούν τα κίνητρα στήριξης αθλητών με αναπηρία, καθώς οι αθλητές με αναπηρία είναι αυστηρά ερασιτέχνες και δεν έχουν τις δυνατότητες στήριξης από χορηγούς όπως οι αθλητές χωρίς αναπηρία. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Παραολυμπιακός Αθλητισμός χαίρει μικρότερης προβολής στα ΜΜΕ.
7. Διεύρυνση των προγραμμάτων εκπαίδευσης και επίσκεψης στα σχολεία, αναζωογόνηση του προγράμματος Παραολυμπιακής Παιδείας για την εξοικείωση και εκπαίδευση των παιδιών στην αναπηρία στα γενικά σχολεία, καθώς και την καταπολέμηση στερεοτυπικών προσεγγίσεων σε σχέση με την αναπηρία.
8. Αναβάθμιση των φορέων που στηρίζουν τον αθλητισμό των ατόμων με αναπηρία και στελέχωσή τους με εξειδικευμένους επαγγελματίες, ώστε να αναπτύξουν το χώρο περισσότερο, αλλά και να αναζητήσουν επιπρόσθετους τρόπους χρηματοδότησης.
9. Ισότιμη σύνδεση του Ολυμπιακού με τον Παραολυμπιακό αθλητισμό. Δημιουργία αντίστοιχων φορέων και πλήρη ενσωμάτωση στις αθλητικές δομές της χώρας. Ισότιμη αντιμετώπιση του αθλητισμού των ατόμων με αναπηρία.
10. Αξιοποίηση κοινοτικών προγραμμάτων για την εκπαίδευση - επιμόρφωση ατόμων πάνω στην αναπηρία και τον αθλητισμό με αναπηρία.
11. Πρόσληψη γυμναστών με ειδικές γνώσεις στα σχολεία – ειδικά και γενικά.
12. Καλή ενημέρωση και συνεργασία με φορείς όπως η Ευρωπαϊκή Παραολυμπιακή Επιτροπή για αναγνώριση ταλέντων και καθοδήγηση των παιδιών και των γονέων προς τον αθλητισμό.
13. Πλήρης ένταξη των ΑμεΑ στις υπάρχουσες εκπαιδευτικές και αθλητικές υποδομές.
Τέλος, η ανεπάρκεια και η μη προσβασιμότητα των αθλητικών υποδομών και εγκαταστάσεων πολλές φορές οδηγεί τα άτομα με αναπηρία να μην έχουν τη δυνατότητα να προσεγγίσουν καν τους αθλητικούς χώρους. Η προσβασιμότητα στις αθλητικές εγκαταστάσεις είναι σημαντικότατη για να δώσουμε την ευκαιρία σε άτομα με αναπηρία.
Δε θα πρέπει κανένα κτίριο το οποίο κατασκευάζεται ή (συν)χρηματοδοτείται από το Ελληνικό Κράτος να παίρνει κρατική επιχορήγηση εάν δεν είναι προσβάσιμο.
Η προσβασιμότητα αφορά και τους κοινόχρηστους χώρους και τους χώρους των θεατών.
'Aμεσα γίνεται αντιληπτό πόσο μεγάλη είναι η πρόκληση προς τις ευνομούμενες και πολιτισμένες κοινωνίες να προσφέρουν στα άτομα αυτά τα μέσα για ομαλή καθημερινή διαβίωση. Και ο αθλητισμός είναι ένα από τα σημαντικότερα αυτά μέσα.